Eerder al lieten we je weten dat het genetisch vaststaat of je wel of niet rijk zal worden. Nu is er ook een studie die bewijst dat men aan je gezicht waar kan nemen of je rijk of arm bent. Het lijkt steeds meer voor de hand te liggen dat bepaalde lichamelijke aspecten veel ‘verraden’ over je leven. Overigens is het niet de eerste keer dat een dergelijke studie met deze resultaten naar buiten komt. Het is al vaker onderwerp van gesprek én onderzoek geweest om bepaalde aspecten te linken aan je financiële welzijn.

Universiteit van Toronto

Psychologische onderzoekers aan de universiteit van Toronto hebben in een recente studie aangetoond dat men door het bekijken van een neutrale expressie kan bepalen of je rijker of armer dan gemiddeld bent. De oorzaak hiervan ligt bij de positie van bepaalde spieren in je gezicht. Deze zouden door herhaaldelijke beweging meer of minder zichtbaar zijn – en dus wijzen op bepaalde emotie. Tevens ga je als persoon meer inspelen op een specifieke expressie, wat de zichtbaarheid vergroot. Het is dus een toenemend effect.

Het paper – een resultaat van Professor Nicholas Rule en promovendus Thora Bjornsdottir – zegt tevens dat veel van deze gezichtskenmerken worden gebruikt als uitgangspositie om men te kiezen bij bijvoorbeeld een sollicitatie. Vaak is dit een onbewuste waarneming, maar door de kenmerken naast elkaar te leggen kan er een gegronde categorisering gemaakt worden.

Professor Nicholas Rule zegt hierover: ‘de ontwikkeling van bepaalde kenmerken in je gezicht hebben een soort versterkende werking. Door de creatie van bepaalde expressies en bijbehorende emoties zal je als persoon steeds meer gedragingen vertonen die bij dergelijke expressies horen. Het is dus een soort selffulfilling prophecy.’

een studie heeft bewezen dat men aan je gezicht kan zien of je arm of rijk bent Pure Luxe

Hoe het onderzoek tot stand kwam

De studie maakte gebruik van een benchmark inkomen van $75.000 per jaar. Er werden kandidaten geselecteerd met een jaarlijks inkomen dat onder $60.000 lag en mensen die een inkomen van meer dan $100.000 hebben. Vervolgens werden deze mensen gefotografeerd terwijl ze een neutraal gezicht toonden. Er was dus geen directe expressie zichtbaar.

Deze foto’s werden vervolgens getoond aan een aparte groep deelnemers – zij moesten bepalen welke mensen ‘rijk’ waren en welke mensen ‘arm’ waren. Het resultaat was een correcte score van 53%. Hieruit kan men afleiden dat er van willekeur geen sprake meer is, een dergelijk hoog percentage duidt op een bepaalde denkwijze. Wat professoren zo interessant vonden was het feit dat studenten met een leeftijd tussen de 18 en 22 jaar al genoeg levenservaring hebben opgedaan om hun gezicht te ’tekenen’.

een studie heeft bewezen dat men aan je gezicht kan zien of je arm of rijk bent Pure Luxe

Je gezicht is ’t geschiedenisboek van je leven

Het is namelijk zo dat wanneer je in je jongere jaren vaak lacht, je gezicht hier bepaalde vormen door gaat aannemen. Als gevolg hiervan wordt je neutrale gezichtsuitdrukking als het ware een kijk in ’t verleden. Men kan er uit opmaken of je wél of niet rijk bent. Het lijkt een logische redenatie, maar toch is het enigszins verbazingwekkend. De minimale verandering in een neutraal gezicht is dus een grotere boodschapper dan we zouden denken.

De natuurlijke stimulatie die we krijgen vanuit onze hersenen zorgt ervoor dat we enorm goed zijn in gezichtsherkenning. Rule zegt: ‘we zien gezichten in wolken, we zien gezichten in brood. Onze hersenen maken dat we overal een bepaalde herkenning in willen zien. Het is een instinctief gegeven waar we zelf niet de vinger op kunnen leggen. Als we onze deelnemers vragen waarom ze zo oordelen, dan kunnen ze dat niet direct onderbouwen – het is iets ongrijpbaars.

We kunnen dus niet anders dan concluderen dat we allemaal meer informatie prijsgeven dan we misschien zouden willen. Het is mooi om te zien dat men zoveel te weten kan komen over iemand, zonder vragen te stellen. Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel een gegeven dat misschien zorgt voor een verkeerde inschatting. Hoe dan ook, weer een knap staaltje onderzoek van deze mensen van de universiteit van Toronto.

Bron: Sciencedaily