Starbucks heeft vorig jaar een opvallend bedrag uitgetrokken voor de beloning van zijn nieuwe CEO, Brian Niccol. In slechts vier maanden tijd ontving Niccol maar liefst $ 96 miljoen (ongeveer € 91,4 miljoen), waarmee hij één van de best betaalde topmannen in de Amerikaanse zakenwereld werd. Dit salaris markeert een nieuwe fase voor de koffiegigant, die Niccol in dienst nam om het bedrijf weer op koers te krijgen na tegenvallende resultaten.

Starbucks-CEO Brian Niccol verdient $ 96 miljoen in vier maanden

Het grootste deel van Niccols beloning, 94%, werd uitgekeerd in aandelenopties. Daarnaast ontving hij een opmerkelijke bonus van $ 5 miljoen na slechts een maand in dienst te zijn bij Starbucks. Niccol begon zijn nieuwe rol bij het bedrijf in september en moest de weg vrijmaken voor herstel nadat zijn voorganger werd ontslagen na een reeks omzetdalingen.

Brian Niccol bracht ervaring mee vanuit de fastfoodsector, waar hij eerder CEO was van Chipotle Mexican Grill. Zijn opdracht bij Starbucks was duidelijk: het bedrijf transformeren en opnieuw laten groeien in een sterk concurrerende markt. Vlak na zijn aanstelling kreeg hij al een bonus van $ 113 miljoen, voor het grootste gedeelte bestaande uit aandelen.

Kritiek op woonplaats en reisgedrag

Hoewel Niccol werd geprezen om zijn achtergrond en kwaliteiten, bleef hij niet vrij van kritiek. Zijn beslissing om in Zuid-Californië te blijven wonen en met een privévliegtuig heen en weer te reizen naar Seattle, waar het hoofdkantoor van Starbucks is gevestigd, zorgde voor ophef. Dergelijke regelingen roepen vragen op over kostenbeheersing en milieubewustzijn, onderwerpen die voor veel bedrijven – en zeker een wereldwijd opererende keten als Starbucks – gevoelig liggen.

De beloning van Niccol is niet uniek in de top van het Amerikaanse bedrijfsleven. Onlangs werd bekend dat Bob Iger, CEO van The Walt Disney Company, in dezelfde periode een beloning ontving van meer dan $ 41 miljoen. Dat bedrag vertegenwoordigt een stijging van 30% ten opzichte van het voorgaande jaar. Zulke forse beloningen brengen regelmatig discussie teweeg over de rechtvaardiging van topinkomens, zeker in een tijd waarin bedrijven vaak streven naar kostenbesparingen en duurzaamheid.