Als er één naam onlosmakelijk verbonden is met de top van de Nederlandse gastronomie, dan is het De Librije in Zwolle. Al twintig jaar voert dit iconische restaurant van Jonnie en Thérèse Boer drie Michelinsterren en behoort het tot de absolute wereldtop. Maar naast het perfectioneren van gerechten en het bieden van een uitzonderlijke culinaire ervaring, staat de familie Boer nu voor een nieuwe uitdaging: de toekomst van hun levenswerk. De opvolging van het sterrenrestaurant staat centraal in een nieuwe documentaireserie, waarin te zien is hoe de kinderen van het De Librije-koppel langzaam hun eigen weg zoeken binnen – en soms buiten – het familiebedrijf.
Documentaireserie over De Librije valt in de smaak bij kijkers
Jonnie en Thérèse Boer hebben de afgelopen decennia een onmiskenbare stempel gedrukt op de Nederlandse gastronomie. Als chef-kok en sommelier-gastvrouw hebben zij niet alleen hun restaurant naar ongekende hoogten gebracht, maar ook talloze prijzen en erkenningen in de wacht gesleept. Maar nu, na jaren van keihard werken, willen ze graag een stap terugdoen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Om de toekomst van De Librije veilig te stellen, hebben hun zoon Jimmie, dochter Isabelle en chef-kok Nelson samen aandelen in het restaurant gekocht – een eerste stap in de opvolging. Toch blijkt het overnemen van een driesterrenrestaurant geen eenvoudige opgave. De lat ligt torenhoog, en het succes van de zaak vraagt om constante perfectie. De nieuwe generatie staat daarmee onder een enorme druk, en dat levert de nodige spanningen op.
Een indrukwekkende documentaire
In de nieuwe serie van Omroep MAX krijgt de kijker een exclusief inkijkje in het reilen en zeilen van dit culinaire familiebedrijf. Regisseur Willemiek Kluijfhout, bekend van haar documentaire over Sergio Herman, volgt in iedere aflevering een andere hoofdrolspeler. De eerste aflevering draait om Jonnie, de tweede om dochter Isabelle, en zo krijgt elke familielid de kans om zijn of haar perspectief te delen.
Kijkers reageren enthousiast. Op sociale media wordt de serie omschreven als “één van de allerbeste op NPO Plus” en “een meeslepende en prachtig gemaakte documentaire”. Het harde werken, de ijzeren discipline en de generatiedilemma’s maken diepe indruk.
Maar kijkers voelen ook de spanning: “Je vraagt je af of de kinderen ooit echt hebben mogen kiezen wat ze willen doen”, schrijft een kijker. Een ander merkt op: “Het ongemak van Isabelle knalt van het scherm af. Ze lijkt gelukkig op Bonaire en misschien niet klaar voor deze verantwoordelijkheid.”
