Veiling: Maandag 18 april 2016, 14 uur
Kijkdagen: Vrijdag 15 t/m zondag 17 april, van 10 tot 17 uur

“VOOR MIJ IS HET PAS KUNST ALS JE DE ZIEL VAN DE KUNSTENAAR VOELT”

Verliefd, in vuur en vlam, bedwelmd. Het zijn de gevoelens die Susanna Vorst heeft bij de kunst die ze de afgelopen 35 jaar heeft verzameld. Kunst verzamelen is haar passie, maar het wordt tijd om deze bijzondere collectie te laten veilen. “Hoe pijnlijk ook, ik moet afscheid nemen.”

Susanna Vorst Portret

Susanna Vorst

Aanvankelijk had Susanna Vorst (72) weinig met kunst te maken. “Ik ben echt een autodidact,” glimlacht Susanna die we ontmoeten in haar appartement in Amsterdam-Zuid, dat door gekleurde muren en opvallende kunstwerken de warmte van schoonheid en de originaliteit van creativiteit uitstraalt. Net zoals Susanna trouwens. Een mooie, tengere vrouw met een bijzonder talent, met een gedrevenheid voor kunst. Ze vertelt: “Nee, ik heb geen kunstgeschiedenis gestudeerd. Ik had vroeger niks met kunst. Ik studeerde Frans in Parijs, totdat ik ging trouwen.”
Het was niet de Franse hoofdstad met de monumentale architectuur en de vele culturele instituten die Susanna introduceerde in de wereld van de kunst, maar het was haar echtgenoot Ben. “Mijn man was een bescheiden verzamelaar. Veel van zijn vrienden waren kunstenaars. Hij had ook contacten in de kunstwereld en door hem heb ik overal musea en galeries bezocht: in Parijs, Zürich, Londen en ook in Nederland. Ik ben gaan lezen, heel veel gaan lezen. Ik ging langzamerhand op een andere manier naar kunst kijken.”

Andrea Bender - Goldnenes Kalb

Andrea Bender – Goldnenes Kalb

INSPIRATIE
Geïnspireerd werd Susanna door het boek ‘A Rose is a Rose’ van de Amerikaanse schrijfster Gertrude Stein die in de eerste decennia van de vorige eeuw in Parijs, aan de Rue de Fleurus 27, een artistiek-literaire salon had waar veel kunstenaars, schrijvers en dichters vertoefden. “Gertrude Stein had de gave om kwaliteit heel vroeg te herkennen: bijvoorbeeld Picasso, Hemmingway en Matisse. Toen dacht ik: ‘dit is wat ik wil, het pure, het eerste, nog niet ontdekte’, ik dacht ‘wat moet het fantastisch zijn als je in staat bent om een totaalbeeld van een werk zo vroeg te onderkennen: kleur, gevoel, compositie, uitstraling’.”
Langzamerhand ontwikkelde Susanna een eigen smaak. “Mensen zeiden vaak tegen me: ‘je hebt zo’n eigen kijk op kunst’.” Ze lacht: “Op een gegeven moment ga je dat zelf ook geloven! Ik heb wel eens van mensen gehoord dat ik een geschoolde intuïtie zou hebben. Ik zat wel middenin de kunstwereld. Ik heb ook nog drie jaar gewerkt voor het tijdschrift Kunstbeeld.”
Waarom wordt Susanna ‘zo bedwelmd’ door kunst? Met overgave antwoordt ze: “Voor mij is een goed kunstenaar in staat om zijn gevoel in zijn werk te leggen. Het mooie is dan als zijn gevoel mijn gevoel raakt. Dan gaat mijn hart open, dan raak ik opgewonden, dan is mijn dag goed. Voor mij is het pas kunst als je de ziel van de kunstenaar voelt. Ik jaag niet, maar ik kom tegen.”

Lin Tian Lu-Variation Adjustment No 24

Lin Tian Lu-Variation Adjustment No 24

KUNSTHANDEL
Susanna kreeg voet aan de grond als professionele kunstverzamelaar toen ze met haar gezin verhuisde naar een groter huis in Buitenveldert, begin jaren tachtig van de vorige eeuw. Een kennis, beeldhouwer Hans Freie, die een leerling van de grote Zadkine was, had een galerie die failliet ging. “Hij vroeg aan mij: ‘mag ik mijn werk bij jullie neerzetten?’ Wij verzamelden reeds zijn werk. Dat vond ik prima. Er kwamen mensen bij ons over de vloer die zijn beelden wilden kopen. Ik verkocht als een gek. Ik dacht, ‘nu doe ik niks en stel je voor als ik wel actief zou worden….’.”
Kunsthandel Susanna Vorst was geboren. De basement van het optrekje in Buitenveldert diende als expositieruimte. Haar eerste tentoonstelling toonde het werk van de Russische kunstenaar Jan Rauchwerger die via Parijs naar Israël emigreerde. “Een geweldig kunstenaar. Er is ook nu werk van hem te koop op de veiling.”
Om aandacht te vragen voor haar kunsthandel benaderde ze journalisten en bedrijven. Ze bleef hen bestoken met informatie en de uitnodiging om langs te komen. De aanhouder wint, zo moet Susanna hebben gedacht, want uiteindelijk kreeg ze een geweldige samenwerking met Koninklijke Bijenkorf Beheer (KBB). Vijftien jaar heeft Susanna kunst voor KBB verzameld. De stukken werden in de kantoren van deze grote onderneming tentoongesteld. Toen KBB in zwaar weer belandde, heeft ze de organisatie geholpen om alle kunst te verkopen, wat veel geld heeft opgebracht.

Xu Wentao-Body No.1

Xu Wentao-Body No.1

VERRE OOSTEN
Door haar werk voor KBB was de kunstliefhebster inmiddels ook thuis op de internationale kunstmarkt: Italië, Zwitserland, de Verenigde Staten. Na haar zoektochten voor KBB belandde ze in China. Per toeval overigens. Ze bezocht de galerie van de Amsterdammer Rob Malasch en zag drie werken uit China hangen. “Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was helemaal verliefd, in vuur en vlam.” De doeken waren van Fang Lijun. Hij behoort tot de Chinese dissidente kunstenaars die zich niets gelegen lieten liggen aan staatsdecreten over wat kunst hoort te zijn en over wie wat mag maken. Daarom kon Fang Lijun in zijn geboorteland exposeren noch werk verkopen. “Door Fang Lijun kwam ik in contact met Zeng Fanzhi, tegenwoordig de duurst betaalde hedendaagse Chinese kunstenaar. Hij hoorde ook bij die groep dissidenten.” Susanna ontdekte in het Verre Oosten ook prachtige stukken van Koreanen onder wie de schilder Bae Joonsung uit Seoul en de kunstenaar Kang Ik-joong die net werk aan het British Museum heeft verkocht. Van beide Koreanen zijn stukken op de veiling te koop. “Weet je van wie ook bijzondere doeken op de veiling te koop worden aangeboden? Van de schilder Moshe Gershuni. Hij is een vriend van me en hij is de belangrijkste levende kunstenaar van Israël.”

Bae Joonsung-The Costume of Painter-Vermeer

Bae Joonsung-The Costume of Painter-Vermeer

WAAROM?
De vraag rest: waarom doet Susanna Vorst afstand van deze kunstverzameling? Ze aarzelt en zegt dan: “Mijn leeftijd. Ik begin ouder te worden. Ik heb er jaren tegenaan gehikt maar ik heb te veel kunst en ik wil geen museum of instituut worden. Hoe pijnlijk ook, ik moet afscheid nemen. Ik hoop dat de kopers net zo blij met mijn stukken zijn zoals ik was toen ik ze aanschafte. Ik hoop dat de kunst hen het plezier geeft zoals het mij heeft gegeven.”

Veilinghuis AAG Lekstraat 63, Amsterdam
Veiling: Maandag 18 april 2016, 14 uur
Kijkdagen: Vrijdag 15 t/m zondag 17 april, van 10 tot 17 uur

Leyla Gediz-Anna

Leyla Gediz-Anna