De steun voor extra belasting voor de allerrijksten blijkt te groeien. Het belastingtarief voor miljardairs is namelijk een stuk lager dan gemiddeld. Recentelijk kwamen de ministers van de G20, de negentien grootste economieën ter wereld, en de Afrikaanse Unie bijeen in Brazilië, waar ze de gedachte om een speciale belasting voor miljardairs in te voeren, serieus overwegen. Dit idee kwam van Gabriel Zucman, een ontwikkelingseconoom.

Steun voor extra belasting voor miljardairs groeit bij G20-miljardairs

Zucman stelt voor dat de drieduizend miljardairs wereldwijd jaarlijks $ 2 belasting over hun vermogen gaan betalen. Dit zou jaarlijks tussen de € 200 miljard en € 250 miljard opleveren, een bedrag dat een welkome aanvulling zou zijn voor overbelaste publieke diensten zoals onderwijs, zorg en infrastructuur. De noodzaak voor extra belastinginkomsten wordt onderstreept door Bram Joanknecht van Oxfam Novib, die opmerkt dat de rijkdom steeds meer geconcentreerd raakt in de handen van een selecte groep mensen. De rijkste 1$ bezit inmiddels 36 keer zoveel als de armste 50 procent van de wereldbevolking.

Ondanks de potentieel miljarden opbrengende belastingmaatregel, blijft de vraag of deze daadwerkelijk gerealiseerd zal worden. De rijken, zoals te verwachten valt, hebben de neiging om hun vermogen te verbergen of te verplaatsen naar belastingparadijzen. En een belasting van 2% lijkt geen probleem te zijn voor hun steeds groeiende fortuinen, die gemiddeld met 7,5% per jaar toenemen. De belasting zou dan misschien meer een praktische dan een economische maatregel zijn.

Internationale initiatieven

Internationale initiatieven zoals de introductie van een minimumtarief van 15% voor multinationale bedrijven tonen aan dat internationale belastingafspraken mogelijk zijn, hoewel de uitvoering vaak moeizaam verloopt. De vraag is of een belasting op miljardairs even soepel door de politieke molen zal komen. De Verenigde Staten en China doen bijvoorbeeld nog niet mee met het mondiale minimumtarief voor winstbelasting, en landen blijven allerlei creatieve belastingstructuren vinden om bedrijven te lokken met subsidies en vrijstellingen.

Bij het invoeren van een miljardairsbelasting staat men dus voor de uitdaging om te bepalen wat precies onder ‘vermogen’ valt en hoe al dat vermogen inzichtelijk te maken, vooral als het in vastgoed is verstopt. Daarnaast speelt ook de politiek een grote rol: miljardairs hebben de neiging om royaal te investeren in verkiezingscampagnes van politici die hen gunstig gezind zijn.